۰۱-۰۸-۹۴، ۱۰:۳۶ ق.ظ
(آخرین تغییر در ارسال: ۲۴-۰۲-۹۵، ۰۱:۲۶ ب.ظ توسط خانوم معلم.)
ﺑﯿﭽﺎره ﻣﻮﻻﻧﺎ !
در ﻣﯿﺎن اﺷﻌﺎر ﺟﻌﻠﯽ و ﺟﻤﻼت ﺗﻘﻠﺒﯽ ﻣﻨﺴﻮب ﺑﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن و ﺷﺎﻋﺮان ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺴﯿﺎر اﺳﺖ و ذﮐﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ از ﺣﻮﺻﻠﻪ اﯾﻦ ﮔﺰارش ﺧﺎرج اﺳﺖ اﻣﺎ ﺑﺮای ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺜﺎل ﻧﻤﻮﻧﻪای ﻣﯽآورﯾﻢ از ﯾﮏ ﺷﻌﺮ ﺳﻄﺢ ِ ﭘﺎﯾﯿﻦ ) ﺑﻪ ﻗﻮل اﺧﻮان
ﺛﺎﻟﺚ دوز ﺑﺎزی‌ای ﺑﺎ اﻟﻔﺎظ ( ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻻﻧﺎی ﺑﺰرگ ﻣﻨﺴﻮب ﮐﺮده‌اﻧﺪ .
در روزﻫﺎی اﺧﯿﺮ در ﮔﺮوهﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﻠﮕﺮام ، ﺷﻌﺮی ﺑﻪ ﻋﻨﻮان " ﻣﺜﻨﻮی 70 ﻣﻦ " ﻣﻮﻻﻧﺎ در ﺣﺎل ﺳﯿﺮ و ﺳﻔﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ رﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﻻﻧﺎ ﻧﺪارد ، در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ارﺳﺎلﮐﻨﻨﺪهﻫﺎی اﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻨﻮان آن را ﻣﻌﺮﻓﯽ
ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺜﻨﻮی ﻫﻔﺘﺎد ﻣﻦ ﻣﻮﻻﻧﺎ را ﮐﺸﻒ ﮐﺮده‌اﻧﺪ . ﻏﺎﻓﻞ از اﯾﻨﮑﻪ اﺻﻼ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﻌﺮی وﺟﻮد ﻧﺪارد . اﺻﻄﻼح " ﻣﺜﻨﻮی ﻫﻔﺘﺎد ﻣﻦ ")" ﻣﻦ " در ﻣﻌﻨﺎی واﺣﺪ ﺳﻨﺘﯽ وزن ( را ﺑﺎ ﻣﺜﻨﻮی ﻣﻮﻫﻮﻣﯽ از ﻣﻮﻻﻧﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ و ﺑﯽ آنﮐﻪ از
اﺷﺘﺒﺎه ﻓﺎﺣﺶﺷﺎن ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ آن را دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽﭼﺮﺧﺎﻧﻨﺪ . ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﻣﯽداﻧﻨﺪ و از ﺳﺮﮐﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻣﺮدم ﻟﺬت ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ .
اﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ را ﮐﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﮑﺎرﻫﺎی ﻣﻮﻻﻧﺎ ﻧﺪارد را ﺑﺨﻮاﻧﯿﺪ :
ﻣَﻦ اﮔﺮ ﺑﺎ ﻣَﻦ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﻣﯽ ﺷَﻮَم ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮﯾﻦ
ﮐﯿﺴﺖ ﺑﺎ ﻣَﻦ ﮔﺮ ﺷَﻮَم ﻣَﻦ ﺑﺎﺷﺪ از ﻣَﻦ ﻣﺎﺗﺮﯾﻦ
ﻣَﻦ ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﮐﯽام ﻣَﻦ ، ﻟﯿﮏ ﯾﮏ ﻣَﻦ در ﻣَﻦ اﺳﺖ
آن ﮐﻪ ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻣَﻨَﺶ ﺑﺎ ﻣَﻦ ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ ، روﺷﻦ اﺳﺖ
ﻣَﻦ اﮔﺮ از ﻣَﻦ ﺑﭙﺮﺳﻢ ای ﻣَﻦ ای ﻫﻤﺰاد ﻣَﻦ !
ای ﻣَﻦ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻣَﻦ در ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎی ﺷﺎد ﻣَﻦ !
ﻫﺮﭼﻪ از ﻣَﻦ ﯾﺎ ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ ، در ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ دﯾﺪه ای
ﻣﺜﻞ ﻣَﻦ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣَﻦ ﻣﯽ ﺷﻮی ﺧﻨﺪﯾﺪه ای
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﺎ ﻣَﻦ ، ﭼﻨﺎن ﻣَﻦ ﻣﺮدم آزاری ﻧﮑﺮد
اﯾﻦ ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﺜﻞ ﻣَﻦ ﮐﺎری ﻧﮑﺮد
ای ﻣَﻦ ِ ﺑﺎ ﻣَﻦ ، ﮐﻪ ﺑﯽ ﻣَﻦ ، ﻣَﻦ ﺗﺮ از ﻣَﻦ ﻣﯽ ﺷﻮی
ﻫﺮﭼﻪ ﻫﻢ ﻣَﻦ ﻣَﻦ ﮐﻨﯽ ، ﺣﺎﺷﺎ ﺷﻮی ﭼﻮن ﻣَﻦ ﻗﻮی
ﻣَﻦ ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ ، ﻣَﻦ ﻣَﻦ ِ ﺑﯽ رﻧﮓ و ﺑﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻧﯿﺴﺖ
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﺎ ﻣَﻦ ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ ، ﻣﺜﻞ ﻣَﻦ درﮔﯿﺮ ﻧﯿﺴﺖ
ﮐﯿﺴﺖ اﯾﻦ ﻣَﻦ ؟ اﯾﻦ ﻣَﻦ ِ ﺑﺎ ﻣَﻦ زﻣَﻦ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺗﺮ
اﯾﻦ ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ ﻣَﻦ ﮐﻦ ِ از ﻣَﻦ ﮐﻤﯽ دﯾﻮاﻧﻪ ﺗﺮ ؟
زﯾﺮ ﺑﺎران ﻣَﻦ از ﻣَﻦ ﭘﺮ ﺷﺪن دﺷﻮار ﻧﯿﺴﺖ
ورﻧﻪ ﻣَﻦ ﻣَﻦ ﮐﺮدن ﻣَﻦ ، از ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ ﻋﺎر ﻧﯿﺴﺖ
راﺳﺘﯽ ! اﯾﻦ ﻗﺪر ﻣَﻦ را از ﮐﺠﺎ آورده ام ،
ﺑﻌﺪ ﻫﺮ ﻣَﻦ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻣَﻦ ، ﭼﺮا آورده ام ؟
در دﻫﺎن ﻣَﻦ ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﻪ ﺷﺪ اﻓﺘﺎد ﻣَﻦ
ﻣﺜﻨﻮی ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ آوردم در آن ﻫﻔﺘﺎد " ﻣَﻦ "
اﯾﻦ ﺷﻌﺮ ، ﺷﻌﺮی اﺳﺖ از ﻧﺎﺻﺮ ﻓﯿﺾ ؛ ﺷﺎﻋﺮ ﻃﻨﺰﭘﺮداز ﻣﻌﺎﺻﺮ ﮐﻪ ﻣﻠﺘﯽ را ﺳﺮﮐﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ !
در ﻣﯿﺎن اﺷﻌﺎر ﺟﻌﻠﯽ و ﺟﻤﻼت ﺗﻘﻠﺒﯽ ﻣﻨﺴﻮب ﺑﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن و ﺷﺎﻋﺮان ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺴﯿﺎر اﺳﺖ و ذﮐﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ از ﺣﻮﺻﻠﻪ اﯾﻦ ﮔﺰارش ﺧﺎرج اﺳﺖ اﻣﺎ ﺑﺮای ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺜﺎل ﻧﻤﻮﻧﻪای ﻣﯽآورﯾﻢ از ﯾﮏ ﺷﻌﺮ ﺳﻄﺢ ِ ﭘﺎﯾﯿﻦ ) ﺑﻪ ﻗﻮل اﺧﻮان
ﺛﺎﻟﺚ دوز ﺑﺎزی‌ای ﺑﺎ اﻟﻔﺎظ ( ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻻﻧﺎی ﺑﺰرگ ﻣﻨﺴﻮب ﮐﺮده‌اﻧﺪ .
در روزﻫﺎی اﺧﯿﺮ در ﮔﺮوهﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﻠﮕﺮام ، ﺷﻌﺮی ﺑﻪ ﻋﻨﻮان " ﻣﺜﻨﻮی 70 ﻣﻦ " ﻣﻮﻻﻧﺎ در ﺣﺎل ﺳﯿﺮ و ﺳﻔﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ رﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﻻﻧﺎ ﻧﺪارد ، در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ارﺳﺎلﮐﻨﻨﺪهﻫﺎی اﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻨﻮان آن را ﻣﻌﺮﻓﯽ
ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺜﻨﻮی ﻫﻔﺘﺎد ﻣﻦ ﻣﻮﻻﻧﺎ را ﮐﺸﻒ ﮐﺮده‌اﻧﺪ . ﻏﺎﻓﻞ از اﯾﻨﮑﻪ اﺻﻼ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﻌﺮی وﺟﻮد ﻧﺪارد . اﺻﻄﻼح " ﻣﺜﻨﻮی ﻫﻔﺘﺎد ﻣﻦ ")" ﻣﻦ " در ﻣﻌﻨﺎی واﺣﺪ ﺳﻨﺘﯽ وزن ( را ﺑﺎ ﻣﺜﻨﻮی ﻣﻮﻫﻮﻣﯽ از ﻣﻮﻻﻧﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ و ﺑﯽ آنﮐﻪ از
اﺷﺘﺒﺎه ﻓﺎﺣﺶﺷﺎن ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ آن را دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽﭼﺮﺧﺎﻧﻨﺪ . ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﻣﯽداﻧﻨﺪ و از ﺳﺮﮐﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻣﺮدم ﻟﺬت ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ .
اﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ را ﮐﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﮑﺎرﻫﺎی ﻣﻮﻻﻧﺎ ﻧﺪارد را ﺑﺨﻮاﻧﯿﺪ :
ﻣَﻦ اﮔﺮ ﺑﺎ ﻣَﻦ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﻣﯽ ﺷَﻮَم ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮﯾﻦ
ﮐﯿﺴﺖ ﺑﺎ ﻣَﻦ ﮔﺮ ﺷَﻮَم ﻣَﻦ ﺑﺎﺷﺪ از ﻣَﻦ ﻣﺎﺗﺮﯾﻦ
ﻣَﻦ ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﮐﯽام ﻣَﻦ ، ﻟﯿﮏ ﯾﮏ ﻣَﻦ در ﻣَﻦ اﺳﺖ
آن ﮐﻪ ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻣَﻨَﺶ ﺑﺎ ﻣَﻦ ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ ، روﺷﻦ اﺳﺖ
ﻣَﻦ اﮔﺮ از ﻣَﻦ ﺑﭙﺮﺳﻢ ای ﻣَﻦ ای ﻫﻤﺰاد ﻣَﻦ !
ای ﻣَﻦ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻣَﻦ در ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎی ﺷﺎد ﻣَﻦ !
ﻫﺮﭼﻪ از ﻣَﻦ ﯾﺎ ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ ، در ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ دﯾﺪه ای
ﻣﺜﻞ ﻣَﻦ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣَﻦ ﻣﯽ ﺷﻮی ﺧﻨﺪﯾﺪه ای
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﺎ ﻣَﻦ ، ﭼﻨﺎن ﻣَﻦ ﻣﺮدم آزاری ﻧﮑﺮد
اﯾﻦ ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﺜﻞ ﻣَﻦ ﮐﺎری ﻧﮑﺮد
ای ﻣَﻦ ِ ﺑﺎ ﻣَﻦ ، ﮐﻪ ﺑﯽ ﻣَﻦ ، ﻣَﻦ ﺗﺮ از ﻣَﻦ ﻣﯽ ﺷﻮی
ﻫﺮﭼﻪ ﻫﻢ ﻣَﻦ ﻣَﻦ ﮐﻨﯽ ، ﺣﺎﺷﺎ ﺷﻮی ﭼﻮن ﻣَﻦ ﻗﻮی
ﻣَﻦ ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ ، ﻣَﻦ ﻣَﻦ ِ ﺑﯽ رﻧﮓ و ﺑﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻧﯿﺴﺖ
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﺎ ﻣَﻦ ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ ، ﻣﺜﻞ ﻣَﻦ درﮔﯿﺮ ﻧﯿﺴﺖ
ﮐﯿﺴﺖ اﯾﻦ ﻣَﻦ ؟ اﯾﻦ ﻣَﻦ ِ ﺑﺎ ﻣَﻦ زﻣَﻦ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺗﺮ
اﯾﻦ ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ ﻣَﻦ ﮐﻦ ِ از ﻣَﻦ ﮐﻤﯽ دﯾﻮاﻧﻪ ﺗﺮ ؟
زﯾﺮ ﺑﺎران ﻣَﻦ از ﻣَﻦ ﭘﺮ ﺷﺪن دﺷﻮار ﻧﯿﺴﺖ
ورﻧﻪ ﻣَﻦ ﻣَﻦ ﮐﺮدن ﻣَﻦ ، از ﻣَﻦ ِ ﻣَﻦ ﻋﺎر ﻧﯿﺴﺖ
راﺳﺘﯽ ! اﯾﻦ ﻗﺪر ﻣَﻦ را از ﮐﺠﺎ آورده ام ،
ﺑﻌﺪ ﻫﺮ ﻣَﻦ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻣَﻦ ، ﭼﺮا آورده ام ؟
در دﻫﺎن ﻣَﻦ ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﻪ ﺷﺪ اﻓﺘﺎد ﻣَﻦ
ﻣﺜﻨﻮی ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ آوردم در آن ﻫﻔﺘﺎد " ﻣَﻦ "
اﯾﻦ ﺷﻌﺮ ، ﺷﻌﺮی اﺳﺖ از ﻧﺎﺻﺮ ﻓﯿﺾ ؛ ﺷﺎﻋﺮ ﻃﻨﺰﭘﺮداز ﻣﻌﺎﺻﺮ ﮐﻪ ﻣﻠﺘﯽ را ﺳﺮﮐﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ !
"مهربانی" مهمترین اصل "انسانیت" است .
اگر کسی از من کمک بخواهد یعنی من هنوز روی
زمین ارزش دارم.
اگر کسی از من کمک بخواهد یعنی من هنوز روی
زمین ارزش دارم.
