دفتر اشعار محمد رضا ترکی

[پسر اهورایی]

فال حافظ



ویرانه شدم نشانی گنج کجاست
پایان شب جدایی و رنج کجاست

ای رهگذر کوچه رندان تو بگو
عطر نفس بهار نارنج کجاست ؟

[پسر اهورایی]

آرام و صبور و بی صدا ماهیها
دلتنگ حصار تُنگها ماهیها
با خاطره مبهم دریا دلخوش
در جاری اشک خود رها ماهیها !

[پسر اهورایی]

چو شاخه ای که امیدش به برگ و باری نیست
بهار آمده ، اما مرا بهاری نیست
نوشته است: بهار است ، شاخه ها سبزند ...
ولی به گفتهّ تقویم اعتباری نیست
مرا که عطر بهشت از تن تو بوییدم
به باد هرزهّ اردیبهشت کاری نیست
درون قاب خزان ایستاده ام ، بی برگ
ز هیچ رهگذرم چشم ِ انتظاری نیست
تو مثل باد بهاری ، گره گشا ، سرسبز ...
ولی دریغ ، تو را عهد استواری نیست
قرار بود که از عشق نگذریم ، ولی ...
گذشتم از تو و دیگر مرا قراری نیست...!

[پسر اهورایی]

خانه به دوش ِ فنا در شب طوفانی ام
داغ کدامین خطا خورده به پیشانی ام
همسفر بادها ، رفته ام از یادها
فاصله ای نیست تا لحظهّ ویرانی ام
خوب ، نه آن گونه خوب ، تا به بهشتم بری
بد ، نه بدانگونه بد ، تا که بسوزانی ام
سایهّ اهریمن است ، یا شبحی از من است
این که نفس می کشد در من پنهانی ام
کولی زلفت شبی خیمه بر این دشت زد
آه که تعبیر شد خواب پریشانی ام
در شب غربت مپرس حال خراب مرا
یکسره طوفانی ام ، یکسره بارانی ام

[پسر اهورایی]

یک نفر
از میان شعله های بی امان
گذشت

یک نفر
جام شوکران کشید و
از جهان گذشت

یک نفر
بوسه زد به دار خویشتن
سرخ روی
مثل عاشقان گذشت

یک نفر...
یک نفر...
آزمون تو برای من
کدام شوکران و شعله
یا کدام تهمت است...؟!
آی عشق
از میان شعله های تو
چگونه می توان گذشت؟!

[پسر اهورایی]

زنگ...
زنگ...
زنگ گوشی اتاق خواب...
زنگ گوشی قدیمی کنار طاقچه...
هیچ یک
مرا نمی برد
تا ترنّم ملایم صدای تو
آه
زنگهای لعنتی برای که...؟
برای چه...؟!

[پسر اهورایی]

رخت را
تا نگاهم
شعله ور از شرم خواهد کرد
شرار بوسه ای
ما را
زمستان تا زمستان
گرم خواهد کرد !

[پسر اهورایی]

در من آیا
ماری پوست می افکند
به زجر ،
پیله ای بر خود می درد
به درد ،
روحی تبخیر می شود
به رنج
یا شرنگی
ذره ذره
رسوب می کند
در رگهایم...؟
خوشا به حال تو
تنها
مسکّنی را از دست می دهی
که داشت بی اثر می شد !

[پسر اهورایی]

با آنکه کبوتر حرم بودم
پیش تو همیشه متهم بودم
تو در نوسان و برزخ تردید
من در تب و تاب دم به دم بودم
غم بر دل من فرود می آمد
پیغمبر بی کتاب غم بودم
گاهی که برای کمترین شکها
محتاج به آیه و قسم بودم ،
در فکر دمی که بی کمی تردید
بر شانهّ مرگ سر نهم بودم
تو برکه سر به راه می خواهی
من سرکش ، مثل موج یم بودم
عشقی که جنون نیاورد بازی ست
من در پی بازی عدم بودم
بسیار شکسته ام دل و...اینک
در فکر شکستن دلم....هستم !

[پسر اهورایی]

ما یک دل ویرانه بایر داریم
یک گور بدون شمع و زایر داریم
از خاطر هم چنان فراموش شدیم
انگار که هر دو آلزایمر داریم !