۰۴-۱۲-۹۶، ۰۵:۴۹ ب.ظ
هفته نامه همشهری شش و هفت: شاید در نگاه کلی فقط بازی به نظر برسند، اما بازی کردن، یکی از راهکارهای مهم تربیت جسم، روان و ارتباط با اجتماع است. با بزرگ تر شدن بچه ها، بازی ها شکل بیرونی و مشارکتی به خود می گیرد. البته این قانونی نبوده و در کودکان مختلف و در سنین مختلف الگوهای خودش را دارد.
شش بازی برای برقراری ارتباط اجتماعی سالم
شش بازی برای برقراری ارتباط اجتماعی سالم
تماشاچی
وقتی با فرزند بزرگتر یا کوچکتر خودتان بازی می کنید، فرزند دیگر ایستاده و شما را تماشا می کند. گاهی با وجود اینکه می خواهید او را وارد بازی کنید، قبول نمی کند. این نوع نظاره گر بودن، تمرکز، بازی سازی در ذهن و همراهی اما در سکوت و بدون تحرک را به همراه دارد.
بازی های انفرادی
بازی های انفرادی
گاهی بچه ها دوست دارند به تنهایی بازی کرده و شریکی برای بازی شان نداشته باشند. در این شرایط باید آنها را آزاد گذاشت تا خلوتی برای خودشان داشته باشند.
بازی های غیرهدفمند
بازی های غیرهدفمند
در سن زیر یک سال، بعضی بازی های کودکانه بدون هدف و فقط به شکل جسته و گریخته است، چهاردست و پا رفتن به جهت های مختلف، برداشتن اشیاء بدون هدف مشخص، نگاه کردن به اشیاء و... از این نوع بازی هاست. والدین باید کودک را در این مسیر فقط همراهی کنند.
بازی های همپا یا هماهنگ
بازی های همپا یا هماهنگ
اگر شما و فرزندتان، فرزندتان و خواهر یا برادرش، فرزندتان و همسالانش وارد بازی ای شوید که کاری را پا به پای هم انجام داده و به هدف برسانید، بازی همپا یا هماهنگ انجام داده اید. این نوع بازی ها کلید ورود و برقراری ارتباط درست با اجتماع است.
بازی های ارتباطی
بازی های ارتباطی
وقتی همراه فرزندتان به پارک می روید، ممکن است با همسالان و یا حتی شما وارد بازی شود، اما این بازی ممکن است بخشی شخصی و بخشی ارتباطی باشد. به این ترتیب در این بازی ها به دنبال فرزندتان با شما یا همسالانش نباشید. به این دلیل که این نوع بازی ها در اثر معاشرت موقت اتفاق می افتد.
بازی های مشارکتی
بازی های مشارکتی
بازی های مشارکتی معمولا هدفمند هستند و کودکان با هدفی خاص وارد بازی می شوند. این بازی می تواند با همسالان، خواهر یا برادر و والدین انجام شود. برای مثال یکی از اهداف آنها می تواند برنده شدن در بازی و ارضای حس برتری طلبی باشد.
از یهـ جاییـ بهـ بعدـ اگر نریـ خـــــری !